Tuesday, November 15, 2011

Ulap sa buwan.✍

Tumingala ako sa taas ng kalangitan ng makita ko ang liwanag ng buwan na unti unting natatakpan ng mga ulap na nagbabadya ng kadiliman na akin ng napag mamasdan mula sa kalangitan . Maraming taon na din ang lumipas ng aking huling masaksihan ang ganitong pag kakataon na nakahiga sa damuhan habang nakatingin sa kalangitan at pinag mamasadan ang buwan sa liwanag na aking nasasaksihan na aking din kasama ang mga kaibigan.

Maraming pangarap na napag-uusapan habang nag iinuman sa gitna ng malawak na damuhan ang ilan ay nakahiga sa siksik na damuhan na mistulang alpombra na lalapat sa aming mga likuran. Sa liwanag ng sikat ng buwan mula sa kalangitan kasama ng mga bituin nag niningning habang pinag mamasdan ito'y halo halong saya at lungkot ang bumabahid sa isipan sa bawat nilalang na nakatingala sa kalupaan. Hindi namamalayan ang oras dala ng masayang kwentuhan at kulitan mula sa aming kabataan na hindi namin malilimutan kahit kami'y nagsilisan na sa aming bayan sinilangan.
 
Halakhak dahil sa kalasingan mula sa serbesa kagalakan sa aming pag-kakaibigan na parang wala na ngang kinabukasan inaabot pa ng paglubog na ng buwan mga tala na lamang ang syang matatanaw sa kalangitan at ang malamig na hangin ang dadampi sa aming katawan na hihimasmas sa paglipas ng mga oras. Kantahan walang kaparis kahit na sentonado pa ang aming mga tinig na sa iba'y di naman kaaya-aya't kanais-nais marinig ngunit sa amin naman panig kami'y dirin padaraig sa aming daigdig.

Usok at munting apoy na parang alitaptap sa gitna na ng kadiliman ang syang ma-aaninag bagama't ang buwan ay nagtago na sa kanyang malayang kalawakan ngunit talagang dadating ang panahon at oras na ang kadiliman kahit sa mga kaibigan ay dadating. Mag lalaho ang ilan dadating din ang oras at panahon na muli naman syang mag papakita sa kalangitan at mag bibigay muli ng liwanag sa gabi ng kasarinlan.
 
Kagalakan sa aming pagkakaibigan murang edad ng kabataan na hindi na malimutan sa tuwing nakatingala sa ilalim ng kabilugan ng buwan kay sarap alalahanin na minsan sa aming pag kakaibigan nagkasamasama kaming nagtatawanan. Di maiaalis sa pag kakaibigan na ang panahon kailangan na din sila'y pansamantalang iwanan at dalahin ang alala ng pag-kakaibigan para sa kinabukasan naman ang aming pag-isipan alaala sa maliwanag na sikat ng buwan at bituin na matatakpan nag ulap sa mataas na kalangitan maraming alaala sa puso ng bawat isa kung inyong mapag mamasdan sa itaas ang liwanag sa malalim na gabi ang mag babalik parati sa ating pag kakaibigan. Hayaan mong dalahin ka sa iyong nakaraan nakaupo,nakahiga ka man sa damuhan at kung saan man.
 
Tiyak kong maaalala mo lahat ang ating nakaraan nagtawanan,nag kwentuhan,nag-inuman,napaiyak dahil sa mga problemang nakaharap sa mga niligawan at pamilya ng iyong kasintahan, problema sa sariling pamilya, mga pinagplanuhan sa sariling buhay at kalokohan ng bawat isa yan ang ating mga nakalipas kung ano na tayo ngayon sa ating kinahinatnan buhat sa ating pag-kakaibigan na hindi na mabubura sa ating mga alala na kaylan man dito sa ating mga isipan dahil ikaw ako tayo ay nagkaisa naging bahagi ako,naging bahagi ka rin at naging bahagi din sila ng ating buhay na nagdala ng maraming pag-asa.